Achtergelaten in het buitenland
Tussen de 150 en 800 jongens en meiden met een migratieachtergrond worden jaarlijks door hun ouders achtergelaten in het buitenland. KIS deed samen met het Landelijk Knooppunt Huwelijksdwang en Achterlating een verkennend onderzoek en stelden een handreiking op om achterlating te signaleren en voorkomen.
De onderzoekers interviewden vijftien deskundigen (uit migrantengemeenschappen zelf, en deskundigen o.a. werkzaam bij de Raad voor de Kinderbescherming, Jeugdbescherming en FIER). Ook organiseerden ze een expertbijeenkomst.
“Eerder en beter te ondersteunen bij opvoedingsvragen is een belangrijke sleutel bij voorkomen van achterlaten”
De brochure is vooral voor professionals en vrijwilligers die in contact staan met jeugdigen/gezinnen met een migratieachtergrond: hulpverleners, leerkrachten en wijkteammedewerkers. Achtereenvolgens komen aan bod:
- Wat is achterlating, wat zijn de kenmerken van betreffende jongeren/gezinnen, en wat is het wettelijk kader
- Motieven van ouders voor achterlating
- Tips voor professionals (in opvoedondersteuning, voortgezet/middelbaar beroepsonderwijs en hulpverlening) in het signaleren en voorkomen van achterlating.
Achterlating is een vorm van kindermishandeling
Ouders hebben het recht om de woonplaats van hun kind te bepalen, ook als dit betekent dat het kind in het buitenland verblijft zonder zijn ouders. Zo mogen zij bijvoorbeeld besluiten dat hun kind bij familie in het buitenland gaat wonen, of op een kostschool. Het uitgangspunt hierbij is dat de ouders verantwoordelijkheid nemen voor het welzijn en de veiligheid van hun kind. Bij achterlating laten ouders langdurig na om hun kind in voldoende mate te voorzien in basisbehoeften zoals voeding, kleding, onderdak, bescherming, (medische) verzorging en leefruimte. Daarom is achterlating een vorm van kindermishandeling. Ook als ouders denken in het belang van hun kind te handelen.
