Eva: “Ik kijk vanuit een andere hoek naar leerlingen”

Van jongs af aan ben ik geïnteresseerd in gedrag en welzijn van mensen. Ik vind het leuk om te zoeken naar oplossingen en hierbij samen te werken met alle betrokkenen en ga hierbij uit van de kracht van mensen. Het belangrijkste vind ik dat de leerlingen kunnen blijven leren en zich ontwikkelen!

Ik werk op een VO school in Nijmegen, het Dominicus College. Dit is een reguliere school voor Havo/Vwo.  Ik heb een afwisselende werkdag- en week en veel verschillende taken. Ik ben coördinator van een ‘ondersteuningsklas’ voor leerlingen met extra ondersteuningsbehoeften. Ook ben ik zelf 4 tot 6 lesuren per week aanwezig om te helpen begeleiden van de leerlingen.

Daarnaast ben ik dyslexie coördinator, ik regel faciliteiten voor leerlingen met dyslexie, voer als het nodig is met hen gesprekken en ondersteun docenten bij wat deze leerlingen nodig hebben in de les of tijdens toetsen.

Ook heb ik nog een heleboel losse taken, zoals het in kaart brengen van ondersteuningsbehoeften door middel van gesprekken en diagnostiek, het schrijven OPP’s en het doen van aanvragen voor arrangementen of plaatsingen binnen het flexcollege of het VSO. Daarbij hoort ook het aansluiten bij dingen binnen het onderwijs zoals leerlingbesprekingen, overdrachten, ondersteunen van mentoren en docenten.

Grotere plaatje

Ik merk dat ik vaak vanuit een andere hoek naar de leerlingen kijk. Ik probeer het grotere plaatje te zien rondom een leerling. Waar docenten vaak gericht zijn op hun eigen vak of een vaardigheid, probeer ik het geheel in kaart te brengen. Ik heb meer kennis over passende interventies en de sociale kaart buiten school.

“In het begin had hij hierbij veel hulp nodig”

Zo startte in de eerste klas leerling Xander. Hij had op het speciaal basis onderwijs gezeten. Hij werd snel boos, had moeite om overzicht te houden en snel een vol hoofd. Ik heb gesprekken met hem en zijn ouders gehad en in kaart gebracht waar dit vandaan kwam en hoe we hem konden helpen. We hebben hem een tijdje begeleid in onze ondersteuningsklas. Hier leerde hij zijn schoolwerk overzichtelijk opschrijven en verdelen. Hij kon dingen die hij nog in zijn hoofd had bespreken en een plekje geven.

In het begin had hij hier veel hulp bij nodig, maar na ongeveer acht maanden zagen we grote vooruitgang. Xander kon nu zelf de geleerde dingen toepassen. Hij was rustiger en ervaarde meer overzicht en orde, hierdoor werd hij minder vaak boos en was hij minder moe. In de tweede en derde klas heeft Xander de meeste dingen helemaal zelf gedaan zonder intensieve begeleiding.

Social media en slaap/leergedrag

 
Ik zie verschillende trends bij ons op school. Zo zijn veel leerlingen bezig met hun telefoon of iPad, ze besteden hier veel tijd aan, gamen veel, of gebruiken veel social media. Ik probeer hier met ouders en leerlingen over in gesprek te gaan en de mogelijke invloed hiervan op slaap en leergedrag te bespreken en aan te pakken.

Daarnaast zie ik de laatste jaren met name in de bovenbouw een toename van sombere, depressieve en perfectionistische klachten. De mentoren van de bovenbouw volgen verschillende scholing hierover, zo proberen we dit eerder te signaleren en aan te pakken.

Samenwerken

Ook zie ik bij veel kinderen met een diagnose dat in de puberteit veel dingen veranderen, de dingen waar zij en hun ouders tegenaan lopen zijn anders dan wanneer ze kind waren. In het verleden hebben ze dan wel psycho-educatie en/of behandeling gehad, maar er ontstaan vaak nieuwe vragen. Ik ben bezig om te bedenken hoe we hier als school op in kunnen spelen en samen kunnen werken met de GGZ en andere instellingen in de buurt.

Eva Bruggeman is orthopedagoog en werkt op het Dominicus College (VO) in Nijmegen.