Lenneke en Hille: ‘We geven kinderen een stem en zetten ze in hun kracht’
Lenneke Winder (37) en Hille Link (38) maken deel uit van het team gedragswetenschappers bij Veilig Thuis Haaglanden. Ze zijn allebei orthopedagoog, NVO-lid en gespecialiseerd in praten met kinderen.
“Geregeld zijn wij de eerste persoon met wie een kind praat over wat er thuis allemaal mis is”, zeggen Lenneke en Hille. De helft van hun werk bestaat uit gesprekken met kinderen, na een melding bij Veilig Thuis over huiselijk geweld of kindermishandeling. De meeste meldingen komen van de politie. De andere helft van de tijd ondersteunen en adviseren ze het team bij Veilig Thuis.
Gedragsproblemen
“Veilig Thuis heeft een groot team van maatschappelijk werkers. Zij doen onderzoek naar de meldingen door met het gezin te praten en informanten te benaderen. Zij maken het dossier. Wij gedragswetenschappers – we zijn met z’n zevenen – komen in beeld bij complexe casussen of wanneer een kind veel problemen heeft. Denk aan vermoedens van strafbare kindermishandeling zoals seksueel misbruik, gedragsproblemen waardoor ze vastlopen op school, verslaafde ouders, of juist ouders die de problemen van hun kind bagatelliseren of ontkennen. Wij zijn erin getraind om hun verhaal goed naar boven te krijgen.”
“We leggen altijd uit dat dit soort ruzies niet oké zijn én dat het niet hun schuld is”
Ze hebben in principe één gesprek met een kind. “Dus we draaien er niet omheen: Ik weet dat papa en mama erge ruzie hebben gehad, dat de politie erbij moest komen. Wat naar, hoe is het nu met jou? Heb je er klachten door? Bij wie kun je terecht? Zo komen we erachter hoe een kind in z’n vel zit en wat er eventueel nodig is. We leggen ook altijd uit dat dit soort ruzies niet oké zijn én dat het niet hun schuld is, want dat denken veel kinderen.”
Ondanks de ellende thuis, zien ze ook veel kracht bij kinderen. “Zoals bij een meisje dat niet meer meegaat in de ruzies van haar ouders, afstand neemt en kracht vindt in het geloof. Of een ander meisje dat heel erg bezig gaat met school. Tegen haar zeggen we: De juf wil er wel twintig in de klas hebben zoals jij! Onwijs knap dat je het zo goed doet op school.”
Vader en dochter
Als gedragswetenschappers hebben ze geleerd om niet alleen naar een kind te kijken, maar ook naar de rol die ouders spelen. Een mooi voorbeeld is de zaak van een meisje van bijna zes. Zij had, na de scheiding van haar ouders, haar vader twee jaar niet gezien. Moeder betichtte hem van seksueel misbruik en het meisje zou traumaklachten hebben. Politie zag nog geen grond voor aangifte.
“Wij hebben een taxatiegesprek met het meisje gevoerd. In de methodiek van het taxatiegesprek wordt, door middel van objectieve en neutrale vraagstelling gericht op het verzamelen van informatie, rekening gehouden met een eventueel politie- en/of juridisch traject.
Uiteindelijk bleek er niks aan de hand en moest ze van haar moeder zeggen dat vader aan haar billen had gezeten. Ze bekende dat ze hem heel erg miste. Toen is de omgang tussen vader en dochter weer in gang gezet. De eerste keren begeleid door een hulpverlener, op ons advies. Zodat die aan moeder kon vertellen dat het allemaal goed ging en de beschuldigingen niet opnieuw begonnen.”
tekst: Annemiek Haalboom
