Pleegkinderen willen hun verleden begrijpen
Jongeren die opgroeien in een pleeggezin hebben vaak heftige dingen meegemaakt, zoals fysieke mishandeling, verwaarlozing, verslaafde ouders of seksueel misbruik. Promovenda Anne Steenbakkers heeft aan jongeren en jongvolwassenen zélf gevraagd welke impact dit voor hen heeft. Jongeren willen vooral begrijpen wat er in hun verleden precies gebeurd is.
PhD studente Anne Steenbakkers van de Universiteit van Groningen is op 17 mei jl.gepromoveerd. Uit het onderzoek van Steenbakker blijkt dat de jongeren veel negatieve consequenties van hun verleden ervaren. De gevolgen komen overeen met wat bekend is over (jeugd)trauma’s. Naast negatieve consequenties, benoemen kinderen ook positieve veranderingen zoals meer zorgzaam zijn. Het moeten praten over het verleden heeft een averechts effect.
Het is belangrijk voor jongeren om zich vertrouwd te voelen om in gesprek te gaan. Jongeren willen graag snappen wat er allemaal is gebeurd; zij willen een compleet verhaal. Naast praten zijn er nog andere manieren om tegemoet te komen aan de behoeften van de pleegkinderen. Anne Steenbakker houdt met haar promotieonderzoek een pleidooi voor meer jongerenparticipatie in de pleegzorg. Elke jongere heeft zijn of haar eigen wensen. Vragen naar de persoonlijke behoefte en samen kijken naar de situatie is belangrijk voor de jongeren.
Over Anne
Anne Steenbakkers deed haar promotieonderzoek binnen de opleiding Orthopedagogiek, waar zij inmiddels werkt als postdoctoraal onderzoeker. De titel van haar proefschrift is: ‘What I really needed was a voice’: The psychosocial needs of youth in family foster care and the impact of traumatic experiences. Supervisor/promotor was professor dr. Hans Grietens.
