Rosanne: “Er komt steeds meer probeerruimte en dat is een goede zaak!”
Mensen met een (verstandelijke) beperking ondersteunen, verder helpen en voor hen opkomen, dat is wat ik graag wil. Het is prachtig om mensen met een verstandelijke beperking te zien groeien en op hun manier te zien deelnemen aan de maatschappij. Ze zijn zo eerlijk, zo puur. Het is aan ons als medewerkers in de gehandicaptenzorg om hun gedrag te begrijpen en hier goed naar te handelen. Onderzoeken wat hun gedrag betekent en vervolgens afstemmen blijft een mooie uitdaging!
Ik ben afgestudeerd als orthopedagoog en werk als gedragsdeskundige in de gehandicaptenzorg bij Zorg-Los en bij Ons Tweede Thuis. De doelgroep is heel divers: van mensen met ernstige meervoudige beperkingen (EMB) tot mensen met een licht verstandelijke beperking (LVB) en van autisme tot dementie. Bij Zorg-Los is de doelgroep nog diverser en vormen o.a. mensen uit de psychiatrie, mensen met een verstandelijke beperking en/of autisme en mensen met een lichamelijke beperking één groep en dat werkt heel goed samen.
Drie locaties
Ik heb een werkweek van 29 uur: 7 uur bij Zorg-Los in Woerden en 22 uur bij Ons Tweede Thuis met twee locaties in Amstelveen en Uithoorn. Op maandag werk ik bij Zorg-Los. Daar start ik de week altijd op de groep door aan te sluiten bij de koffiemomenten en de lunch. Vervolgens werk ik op kantoor en behoud het overzicht van de zorgplannen en evaluaties en ik maak verslagen en voer gesprekken, zowel evaluatiegesprekken met zorgvrager/netwerk waarbij ik aansluit als één op één gesprekken met cliënten. Ook hebben we eens per maand een casuïstiekbespreking waarbij we casussen bespreken en met elkaar meedenken en waar we beeldvorming van cliënten de ruimte geven.
Mijn week is zeer afwisselend. Ik ben vrij in het plannen van mijn afspraken en het oppakken van casuïstiek. Dit vormt soms ook een uitdaging om zelf de structuur aan te brengen in je werkzaamheden en prioriteiten te stellen. Het leuke eraan is dat ik mijn creativiteit kwijt kan. Ik teken bijvoorbeeld graag en nu maak ik hiervan gebruik wanneer ik met een team beeldvorming bespreek van een cliënt.
“Ik ben als het ware de regisseur van het zorginhoudelijk proces”
Mijn werk bestaat uit diagnostiek, meedenken met begeleiders, adviseren, deskundigheidsbevordering zoals een training geven of volgen en weer terugkoppelen aan teams. Ik ben als het ware de regisseur van het zorginhoudelijk proces van de cliënten. Begeleiders werken elke dag met de cliënten, ik kan vanuit mijn functie weer vanuit een andere invalshoek kijken naar het gedrag van de cliënt. Juist door de combinatie van de begeleiders die de cliënt zo goed kennen en mijn kennis als orthopedagoog kun je goed met elkaar sparren.
Beeldvorming
Zo woont Anne op een locatie waar ik werk. Anne is een dame van 40 en heeft het syndroom van Down. Haar persoonlijk begeleider merkte dat haar collega’s soms moeite hadden om het gedrag van Anne te begrijpen. We besloten met het team beeldvorming te doen waarbij haar functioneren, door het invullen van een model, op verschillende gebieden in kaart wordt gebracht: verstandelijk, lichamelijk, sociaal, emotioneel en haar levensgeschiedenis.
Ik bereid een beeldvorming voor door flink in het dossier van de cliënt te duiken. Daarbij vind ik het trouwens heel belangrijk eerst de cliënt te leren kennen en dan pas zijn dossier! Door dossiergegevens helder in kaart te brengen en door het te ordenen, kan veel gedrag ineens duidelijk worden. Vervolgens zijn we met het team bij elkaar gekomen en hebben we het model ingevuld, waarbij ik de informatie uit het team liet komen. Zij kennen de cliënt immers het beste. Het wordt op deze manier echt een gezamenlijk project. Door mijn voorbereiding weet ik welke vragen ik moet stellen en kan ik info aanvullen of wat extra uitleg geven.
Wisselend beeld
Het team kwam zelf tot de conclusie dat Anne een wisselend beeld heeft: ze kan dan wel verbaal sterk zijn, maar sociaal-emotioneel functioneert ze op een niveau van een anderhalf-jarige. Uiteindelijk bepaalt dat niveau hoe je de begeleiding insteekt en heeft zij dus veel nabijheid, veiligheid, bevestiging, duidelijkheid, maar ook begrenzing nodig.
Vrijheidsvergroting
Ik merk dat vrijheidsvergroting steeds meer ruimte krijgt in de gehandicaptenzorg. Ik zie nu dat cliënten ook ’s middags koffie mogen drinken en vreemde combinaties van beleg op hun brood mogen doen. Yes! Fijn dat ze hun eigen keuzes mogen maken en dat zij, en niet wij, bepalen. Er komt steeds meer probeerruimte en dat is in mijn ogen een goede zaak!
Rosanne Zuyderduyn werkt als gedragsdeskundige in de gehandicaptenzorg bij Zorg-Los en bij Ons Tweede Thuis.
