Suzan: ‘Bij mij kunnen ze binnen anderhalve week terecht’
Er hangt een poster met een geraamte in haar werkkamer bij Medisch Centrum De Bundeling in Soest. Daar werkt ze op woensdag en donderdag voor verschillende huisartsenpraktijken als Praktijk Ondersteuner Huisarts (POH). Op maandag ondersteunt ze een andere huisartsenpraktijk in Soest, De Linde. Zestig procent van haar cliënten zijn volwassenen, de rest is jeugd. Een gesprek met orthopedagoog Suzan Bruns (31), nu ruim twee jaar POH-ggz in Soest.
Suzan Bruns: “De huisartsen verwijzen patiënten naar mij als er geen lichamelijke oorzaken zijn voor hun problemen. Jonge kinderen komen vooral met angsten. Ze zijn bang in het donker, voor monsters onder hun bed, om alleen de trap op te gaan. Anderen lukt het niet om vriendjes te maken, ze worden gepest of ze hebben slaapproblemen. Er zijn ook veel ouders die vragen hebben over hun kinderen: ik merk dat mijn kind niet goed meekomt op school, wat kan er aan de hand zijn? Of: mijn kind is heel boos en driftig, hoe ga ik daarmee om?”
“De meeste behandelingen doe ik zelf”
Jeugdigen met complexe problemen die al langer bestaan, verwijst ze door. Soms naar een collega orthopedagoog met een eigen praktijk in De Bundeling, soms naar de jeugdpsychiater. Maar de meeste behandelingen doet ze zelf. Een paar sessies zijn vaak al genoeg. Zoals bij een jongen van zes met buikpijnklachten die langskwam met zijn moeder.
“De huisarts had allerlei lichamelijk onderzoek gedaan, maar niks gevonden. De buikpijn bleef. Ik heb uitgelegd dat buikpijn ook van spanning kan komen en dat ik hem trucjes kon leren om rustig te worden. Hij is aan de slag gegaan met ademhalings- en ontspanningsoefeningen die hij thuis en op school kon doen. Na drie weken kwam hij binnen met allemaal leuke verhalen over school. Toen ik vroeg naar zijn buikpijn, bleek die verdwenen.”
Minder doorverwijzingen naar specialistische hulp
Suzan Bruns noemt als groot voordeel van haar functie als POH-ggz dat er veel minder patiënten door de huisarts worden verwezen naar specialistische hulp. Die is vaak helemaal niet nodig. Zij kan de ernst van de problematiek goed inschatten, zelf behandelen of snel verwijzen naar de juiste hulp.
“Voordeel voor patiënten is dat ze niet op een lange wachtlijst komen”, zegt ze. “Bij mij kunnen ze binnen een of twee weken terecht. Bovendien hoeven ze niet naar een enge, nieuwe ggz-instelling, maar gewoon naar de huisartsenpraktijk die ze toch al kennen. En wie toch zwaardere hulp nodig heeft, kan ik begeleiden in de tijd dat ze op een wachtlijst staan.”
Schakelpunt
Als orthopedagoog is ze bovendien gewend om iedereen rondom een kind te betrekken bij een behandeling. “Ik spreek de ouders en andere familieleden, bel een juf van school, heb contact met het jeugdteam en met alle andere POH’ers in Soest. Verder overleg ik natuurlijk met de huisarts, die een gezin vaak al heel lang kent. Eigenlijk ben ik een soort schakelpunt. Voor de kinderen en jongeren is het fijn dat ze snel geholpen zijn met een probleem dat vaak niet super groot is, maar hen wel echt in de weg zit.”
Onmisbare gids
Koen Vrijmoet is huisarts bij Medisch Centrum De Bundeling. Hoe ervaart hij de samenwerking met Suzan? “POH-ggz betekent voor ons een goede laagdrempelige mogelijkheid om patiënten met zeer diverse problemen in de eigen praktijk aan een oplossing te laten werken. Voor de patiënten een vertrouwde omgeving en niet stigmatiserend. Wanneer het niet lukt om er in de huisartsenpraktijk aan te werken, is de POH-ggz een onmisbare gids in de voor ons artsen inmiddels geheel onoverzichtelijke wereld van de ggz. Zo werkt ze ook heel preventief aan mijn hopelijk te vermijden burn-out!”
Orthopedagoog Suzan Bruns is ruim twee jaar POH-ggz in Soest. Ze behandelt kinderen, jongeren en volwassen met psychosociale problemen die verwezen zijn door de huisarts.
Tekst: Annemiek Haalboom.
