Frank: “Samen zijn in coronatijd”
(de nadruk op ‘zijn [1]’)
Ineens was het er – corona – iedereen teruggeworpen op zichzelf, angst voor het onzekere en opgesloten in eigen huis. Samen in één huis, samen met je partner samen met de kinderen, een abrupte overgang met verwarring en ruis.
Frank van Brussel, orthopedagoog-generalist, verbeeldt de impact van corona in Samen ‘zijn’.
De verwarring van ouders die leerkracht spelen, partners die discussiëren wie het belangrijkste werk heeft en tablets die overuren draaien.
Het verdragen en overleggen van een nieuwe structuur die nog niemand had bedacht.
Het stond altijd wel in de boeken, maar het heeft ons laten zien:
kinderen en jongeren, maar ook gezinnen hebben veel veerkracht.
Uiteraard met veel respect voor al die kinderen en gezinnen
met veel problemen en kwetsbaarheden.
Voor hen was het een extra moeilijke tijd en was het soms moeilijk
om de last via een beeldscherm te delen.
We hebben op het werk in een recordtempo gebruik gemaakt van de digitale wereld. Beeldbellend overleg met gezinnen en collega’s, het contact dat weer op gang komt.
Al snel wordt duidelijk dat we via beeldbellen ook kwetsbare gezinnen kunnen helpen en jongeren behandelen, met op de achtergrond soms een hond die ineens gromt.
De enorme energie van het samen ‘zijn’ in gezinnen, met collega’s of in de klas met vrienden, de energie die spanning kan geven maar ook geluk en vertrouwen.
Corona laat ons het samen ‘zijn’ herwaarderen, in het gezin maar ook wij hulpverleners, met hen in kwetsbare gezinnen. Het contact dat verder gaat dan elkaar zien, maar meer is als ‘zijn’ in een ruimte met gevoelens van eenieder, zonder woorden.
De energie die we hiervan krijgen en de cliënt ervaart, heeft in mijn ogen opnieuw laten zien dat hulpverlening meer is dan een methode of een houding, een woord of gevoelens, maar het samenspel van deze elementen in verbinding met elkaar in het samen ‘zijn’.
[1] Het zijn is de meest eenvoudige staat van alles en iedereen. Het is de ultieme eigenheid die alle onderscheiden begrippen gemeen hebben, wanneer men een abstractie maakt van al hun verdere eigenschappen. Daarom wordt het ook als de ultieme bestaansgrond beschouwd, waarin alles en iedereen verenigd is, in en uit voortkomt.(wikipedia)
Frank van Brussel werkt als orthopedagoog-generalist bij Impegno en is lid van de NVO ledenraad. Hij presenteerde deze tekst eerder tijdens de ledenraad van 25 juni jl.
